దురాశ గర్భము ధరించి పాపమును కనగా, పాపము పరిపక్వమై మరణమును కనును.
పాపము పరిపక్వమై
పాపము ఒకదానిని కంటుంది – మరణమును. పరిపక్వమై అనగా సంపూర్తి చేయుట, ముగించుట, పూర్తిగా ఏర్పడుతా అను భావన. పాపము తన కార్యమునంతా జరిగించిన పిదప మరణమును కంటుంది. పాపము గర్భమునందు పిండము ఎదిగి జీవించు విధముగా ఉంటుంది.
మరణమును కనును
దురాశ పాపానికి జన్మనిస్తుంది అదేవిధముగా పాపం మరణానికి జన్మనిస్తుంది. పుట్టుక మరణం తెచ్చిపెడుతుండటం విడ్డూరం! దురాశ మరియు పాపం యొక్క పూర్తి చక్రం ద్వారా మనము వెళ్ళడానికి అనుమతిస్తే, అప్పుడు ప్రభువుతో మన సహవాసం చనిపోతుంది. భూమిపై మన కాలములో [శాశ్వతత్వములో కాదు] మనం దేవునికి దూరమయ్యే స్థితిలో ఉంటే, దేవుడు మనల్ని శారీరకంగా చంపవచ్చు.
దురాశ పాపమును కంటే, పాపము మరణమును కంటుంది.
ఇందువలననే మీలో అనేకులు బలహీనులును రోగులునై యున్నారు; చాలమంది నిద్రించుచున్నారు. అయితే మనలను మనమే విమర్శించుకొనినయెడల తీర్పు పొందక పోదుము. మనము తీర్పు పొందినయెడల లోకముతోపాటు మనకు శిక్షావిధి కలుగకుండునట్లు ప్రభువుచేత శిక్షింపబడుచున్నాము .(1కొరిం 11:30-32)
తన సహోదరుడు మరణకరము కాని పాపము చేయగా ఎవడైనను చూచినయెడల అతడు వేడు కొనును; అతనిబట్టి దేవుడు మరణకరముకాని పాపము చేసినవారికి జీవము దయచేయును. మరణకరమైన పాపము కలదు. అట్టిదానిగూర్చి వేడుకొనవలెనని నేను చెప్పుట లేదు. (1యోహాను 5:16)
ఈ “మరణం” 12 వ వచనంలోని “జీవ కిరీటం” కి భిన్నంగా ఉంటుంది. పాపం మనపై ఆధిపత్యం చెలాయించినట్లయితే, మన ఆధ్యాత్మిక జీవితం ఇంకా పుట్టబోయే బిడ్డలా ఉంటుంది. మరణం అంటే వేరుచేయబడుట. పాపం ఎల్లప్పుడూ మనల్ని దేవుని నుండి వేరు చేస్తుంది.
నియమము:
పాపపు ఆశ నిరాశనే పుట్టిస్తుంది.
అన్వయము:
మన సంకల్పం మన కోరికతో ప్రభావితమవుతుంది. పాపం ఒక చర్య కంటే ఎక్కువ; ఇది ఒక ప్రక్రియ యొక్క ఫలితం. దురాశ, వంచన, ఎంపిక మరియు అవిధేయత యొక్క క్రమం ఆధ్యాత్మిక మరణాన్ని ఉత్పత్తి చేస్తుంది. ఎంతముందుగా మనం ఈ ప్రక్రియలో మనల్ని గుర్తిస్తే పాపాన్ని అధిగమించడం అంత సులభం అవుతుంది. దీనికి విరుద్ధంగా, ఈ ప్రక్రియలో మనం ఎక్కువసేపు వేచి ఉంటే, పాపాన్ని అధిగమించడంలో మనకు మరింత కష్టాలు ఎదురవుతాయి.
మనము క్రైస్తవులుగా మారడానికి ముందు, మనము దురాశకు బానిసలం అయ్యాము (ఎఫెసీయులు 2 1-3; 4 17-19; 1 థెస్సలొనీకయులు 4 5). దురాశ నైతికంగా తటస్థంగా ఉంటుంది. ఇది చట్టవిరుద్ధమైన కోరిక. పాపం యొక్క ఆశ నిశ్చల సంతృప్తిని కలిగిస్తుంది.
