సంఘము అను శరీరమునకు ఆయనే శిరస్సు; ఆయనకు అన్నిటిలో ప్రాముఖ్యము కలుగు నిమిత్తము, ఆయన ఆదియైయుండి మృతులలోనుండి లేచుటలో ఆదిసంభూతుడాయెను.
ఈ జాబితాలో క్రీస్తు యొక్క ఏడవ వర్ణన అతను సంఘ్హమును స్థాపించినవాడు మరియు మృతులలోనుండి లేచిన మొదటి వ్యక్తి అని చూపిస్తుంది.
ఆయన ఆదియైయుండి
” ఆదియైయుండి” మూలమును సూచిస్తుంది. క్రీస్తు తన మరణము, సమాధి మరియు పునరుత్థానం ద్వారా సంఘము యొక్క మూలపురుషుడుగా ఉన్నాడు. భౌతిక మరణము నుండి అమరత్వము వరకు మొట్టమొదట ఉదయించాడు. మరికొందరు మళ్లీ చనిపోవుటకు మరణము నుంచి లేచారు. ఆ విధమైన పునరుజ్జీవము, పునరుజ్జీవనం. అది తగిన పునరుత్థానం కాదు. ఆ విధమైన పునరుత్థానం నాకు తగదు. నేను చనిపోయినవారి నుండి పైకి లేచినప్పుడు నేను ఎప్పటికీ మరణించనని కోరుకుంటాను! మరణించుట, సమాధిచేయబడుట మరియు పునరుత్థానం చెందుట సువార్త వివరిస్తుంది. సువార్త సంఘము యొక్క పునాది.
బైబిల్ లోని చివరి అధ్యాయంలో యేసుక్రీస్తు “ఆది” అని చెప్పబడింది, నేనే అల్ఫాయు ఓమెగయు, మొదటివాడను కడపటివాడను, ఆదియు అంతమునై యున్నాను. (ప్రకటన 22:13)
నియమము:
యేసుక్రీస్తు మన మూలపురుషుడు కాబట్టి మన ఆలోచనల దృష్టి ఆయనపై మనము ఉంచుటకు హక్కు ఆయనకు ఉంది.
అన్వయము:
యేసుక్రీస్తు మీద మన కన్నులు నిలుపుకోవాలి. మన కళ్ళు వేరే వాళ్ళ మీద పడితే మన దౌర్భాగ్యులము. మన కళ్ళను మనమీద పెట్టుకున్నప్పుడు మనం దాదాపు అంతే దౌర్భాగ్యులము. ఈ రెండు కేంద్రీకరణాలు తరచుగా కలిసి నడుస్తాయి. మన కళ్ళు మన మీద ఉంచితే మన కళ్ళు ఇతరుల మీద ఉంటాయి. మనము మా గడ్డం తో దారియుట కాదు, మా స్లీవ్ తో దారితీయుట! మన భావాలు దెబ్బతింటాయి. మన సున్నితత్వం స్థాయి ప్రజలు మన చుట్టూ ఉండటం సహించరానిదిగా కనుగొనువిధముగా చాలా ఎక్కువగా ఉంటుంది. మన గురించి ఇతర వ్యక్తులు ఏమనుకుంటున్నారు అని మనం చాలా సున్నితంగా ఉంటాం. ఒక్కోసారి వారు చెప్పే విధానముకు సున్నితంగా స్పందిస్తాము. పర్యవసానంగా మన దౌర్భాగ్యముగా, బొత్తిగా దౌర్భాగ్యముగా మిగులుతాము.
బైబిల్ ప్రేమతో లోకసంబంధ ప్రేమను గందరగోళము చేయకూడదు. రోమాంచక ప్రేమకి ఒక స్థానం ఉంది కానీ మనం దేవునిని ప్రేమించినప్పుడు బైబిల్ మన నుంచి ఆశించే ప్రేమ అది కాదు. బైబిలు ప్రేమ భావాత్మకమైన విషయ౦ కాదు. బైబిలు ప్రేమ వల్ల భావాసక్తి కలగవచ్చు, కానీ అది బైబిలు ప్రేమ కాదు. యేసుక్రీస్తు మనకు తెలిసేఅంతవరకు మనము యేసుక్రీస్తును ప్రేమించలేము.
యేసు క్రీస్తును తెలుసుకోవాలంటే మనం ఆయన గురించి ఆలోచించాలి. “ఆయన మొదట మనలను ప్రేమించెను గనుక మనము ఆయనను ప్రేమించుచున్నాము” (I యోహాను 4:19). సిలువపై ఆయన మరణము ద్వారా మొదట మనలను ప్రేమించాడు. ఎవరినైనా ప్రేమించడానికి అది మూల కారణం ఉంటుంది. ఆ ప్రేమను భావోద్వేగాల్లో తయారు చేసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు. ఆ ప్రేమ నుంచి భావోద్వేగాలు వస్తాయి. యేసు క్రీస్తును ప్రేమి౦చడ౦ గురి౦చి, నిజమైన బైబిలు స౦బ౦ధమైన ప్రేమ గురి౦చి ఏమీ తెలియన౦తవరకు చాలామ౦ది ఎలా మాట్లాడతారు అన్నది ఆశ్చర్యకరమైన విషయ౦.
యేసుక్రీస్తును ప్రేమి౦చుట, మీకు మీరు పశ్చాత్తాపపడుట రెండు కలిగి ఉండుట అసాధ్య౦. మిమ్మల్ని మీరు చాలా ముఖ్యమైన ప్రశ్న వేసుకోండి-“నా గురించి నేను విచారిస్తున్నానా?” “రాత్రి యువజనులు ఒక పార్టీకి వెళుతున్నారు, నేను వెళ్ళలేను. వాళ్ళు నన్ను ఆహ్వానించలేదు. ” “మరో సంవత్సరం గడిచిపోయింది ఇంకా నాకు పెళ్ళి కాలేదు.” “నా ఉద్యోగం ఎక్కడా దొరకటం లేదు.” “లేడీస్ రోజ్ సొసైటీ నాకు ఓటు కూడా వేయలేదు.” మన విషయ౦లో మన౦ జాలిపడితే, మన౦ క్రీస్తు వ్యక్తిత్వముమీద, దృక్కోణ౦ ను౦డి జీవి౦చటానికి ఆధార౦గా ఉన్న వ్యక్తి మీద దృష్టిపెట్టము అని మనకు తెలుసు.
మనపై మనం జాలిపడడము ఎంత సులభమమో అన్నది ఆశ్చర్యకరము. “చర్చిలో జాన్ నాతో మాట్లాడలేదు. నేను ఎక్కడికి వెళ్లినా ప్రజలు స్నేహపూర్వకంగా ఉండుటలేదు. ” దీనిపై దృష్టి సారించవలసిన అవసరం ఉంది. అది కేవలం స్వీయ జాలి మాత్రమే.
మన౦ దేవుని బిడ్డగా, క్రీస్తుకు రాయబారిగా ఉన్నప్పుడు మన విషయ౦లో మన౦ ఎ౦దుకు జాలిపడాలి? భగవంతుడు మనకొరకు ఒక ఉద్దేశము కలిగి ఉంన్నాడు. ఆ ప్రయోజనాన్ని నెరవేర్చడానికి మనల్ని సజీవంగా ఉంచుకున్నాడు.
తమపై తాము జాలిపడే వ్యక్తులు, జీవితంలో వారికి ఎదురయ్యే సమస్యలు మరెవ్వరికీ ఎదురుకావడము లేదని అనుకుంటారు. అయినప్పటికీ వారు క్రీస్తు మీద దృష్టి సారించడం మినహా వారికీ తెలిసినవారు అటువంటి పరిస్తితి ద్వారా లేదా మరింత అధ్వాన్నపరిస్తితుల ద్వారా వెళ్ళిఉంటారు. వారికి జీవితం ఎంత భయంకరమైనదో, వారి సమస్యలను ఫిర్యాదు చేయడం గానీ, ప్రసారం చేయడం గానీ వారు చేయరు.
